Ulga termomodernizacyjna  weszła w życie w 2019 roku, to jeden z kluczowych elementów walki o czyste powietrze i walki z zanieczyszczeniem środowiska. Polega ona na odliczeniu od podstawy opodatkowania lub od przychodów (w przypadku podatku zryczałtowanego) kosztów realizacji przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w budynku mieszkalnym jednorodzinnym.

Podatnicy będący właścicielami lub współwłaścicielami budynku mieszkalnego jednorodzinnego mają prawo do ulgi podatkowej w PIT-36, PIT-37, PIT-36L lub PIT-28.  Maksymalna kwota odliczenia wynosi 53 tys. zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Odliczenia dokonuje się w każdym roku podatkowym, w którym poniesiono wydatek. Warunkiem jest jednak ukończenie inwestycji w ciągu trzech lat.

Z ulgi termomodernizacyjnej nie można korzystać w przypadku budynku będącego w budowie.  Ponadto z odliczenia nie skorzystają właściciele mieszkań w typowych budynkach wielorodzinnych (blokach) ani lokali przemysłowych (komercyjnych) w takich budynkach (np. sklepy, biura).

Aby zatem odliczać ulgę należy:

• rozpocząć przedsięwzięcie termomodernizacyjne – nie ma tu obowiązku rozpoczęcia go od audytu termomodernizacyjnego,
• kupować towary, produkty i usługi, których nabycie zgodnie z wykazem można odliczać od dochodu,
• ukończyć przedsięwzięcie w ciągu trzech lat (np. rozpoczęcie – pierwszy wydatek – maj 2019 – zakończenie nie później niż 31 grudnia 2022 r.),
• ponieść wydatki po oddaniu budynku do użytkowania (jeśli wydatki zostały poniesione w trakcie budowy, zanim dom został oddany do użytkowania, nie można skorzystać z ulgi)
• odliczać poczynione wydatki na bieżąco, osobno za każdy rok w deklaracji rocznej PIT.

Trzeba pilnować terminów

Trzeba jednak uważać i pilnować terminów, ponieważ jeśli podatnik nie zrealizuje przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie trzyletnim, jest zobowiązany do zwrotu ulgi, co oznacza doliczenie kwot uprzednio odliczonych z tego tytułu do dochodu lub przychodu za rok podatkowy, w którym upłynął trzyletni termin.

Jednak kwota odliczenia, która nie znalazła pokrycia w dochodzie (przychodzie) podatnika za rok podatkowy, podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Wydatki na materiały budowlane i urządzenia, które podlegają odliczeniu:

• materiały budowlane wykorzystywane do docieplenia przegród budowlanych, płyt balkonowych oraz fundamentów wchodzące w skład systemów dociepleń lub wykorzystywane do zabezpieczenia przed zawilgoceniem;
  • węzeł cieplny wraz z programatorem temperatury;
  • kocioł gazowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin;
  • kocioł olejowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin;
  • zbiornik na gaz lub zbiornik na olej;
  • kocioł na paliwo stałe spełniający co najmniej wymagania określone w odpowiednim rozporządzeniu Komisji Europejskiej dotyczącym kotłów;
  • przyłącze do sieci ciepłowniczej lub gazowej
  • materiały budowlane wchodzące w skład instalacji ogrzewczej;
  • materiały budowlane wchodzące w skład instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej;
  • materiały budowlane wchodzące w skład systemu ogrzewania elektrycznego;
  • pompa ciepła wraz z osprzętem;
  • kolektor słoneczny wraz z osprzętem;
  • ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem;
  • stolarka okienna i drzwiowa, w tym okna, okna połaciowe wraz z systemami montażowymi, drzwi balkonowe, bramy garażowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne;
  • materiały budowlane składające się na system wentylacji mechanicznej wraz z odzyskiem ciepła lub odzyskiem ciepła i chłodu.

Źródło: iar/pity.pl